"Jullie kerkdiensten zijn monotoon en slaapverwekkend – de gemeenteleden zijn toeschouwers in plaats van actief betrokken aanbidders. Het zijn formele bijeenkomsten waar over God gepraat wordt alsof Hij er niet zelf bij is, of niet in staat om iets te doen."
Migrantenchristenen houden Nederlandse christenen een spiegel voor in kerkmagazine OnderWeg (GKv/NGK). Deel 1: Ibrahim Abarshi (Nigeria).
“Als je in Afrika opgroeit, leer je vanzelf om op God te vertrouwen,” zegt Ibrahim Abarshi, senior pastor van de Redeemed Christian Church of God (RCCG) in Amsterdam. “Het zit diep verankerd in onze cultuur om in dagelijkse leven alles van God te verwachten. Van jongs af aan hebben we geleerd dat God ons beschermt, dat Hij voorziet in wat we nodig hebben, en dat Hij leiding geeft aan ons leven.”
Ibrahim groeide op in het overwegend islamitische noorden van Nigeria. Zelf werd hij christen in 1980. Gods leiding ervoer hij heel concreet toen hij God vijftien jaar geleden om richting vroeg. “Ik werkte als bankier, maar God zei: ‘Ga naar Amsterdam.’ Ik ging naar Amsterdam en God sprak opnieuw: ‘Kom hier wonen en plant een kerk in Amsterdam.’” In 2001 stichtte Ibrahim een dochtergemeente van de Nigeriaanse RCCG. Inmiddels is hij niet alleen senior pastor van deze gemeente, maar begeleidt hij ook acht nieuwe kerkplantingen.
Met meer dan dertig kerkplantingen is de RCCG een van de snelst groeiende kerken in Nederland . “Wij zijn dankbaar voor de zendelingen die honderd jaar geleden het Evangelie naar Afrika brachten en we zien dat het Evangelie nu nagenoeg verdwenen is in Europa,” zegt Ibrahim. “Daarom zenden wij nu kerkplanters vanuit Nigeria naar Europa, om het Evangelie terug te brengen en Gods Koninkrijk te verkondigen.”
Wat kunnen Nederlandse christenen leren van hun Nigeriaanse geloofsgenoten? “Nederlandse christenen zijn vaak goed georganiseerd,” zegt Ibrahim, “maar ze zijn geseculariseerd in hun denken en daarom krachteloos. Jullie kerkdiensten zijn monotoon en slaapverwekkend – de gemeenteleden zijn toeschouwers in plaats van actief betrokken aanbidders. Het zijn formele bijeenkomsten waar over God gepraat wordt alsof Hij er niet zelf bij is, of niet in staat om iets te doen. Het zijn geen levens-veranderende gemeenschappen.”
“Nigeriaanse christenen hebben een sterk besef van gemeenschap. We zien naar elkaar om, we delen wat we hebben, en we zijn gastvrij. Onze aanbidding is uitbundig en komt recht uit het hart. We prediken Gods Woord met overtuiging, in de kracht van de Heilige Geest. Het is geen onderwijs dat over de hoofden heen gaat, maar een evangelie dat ons dagelijkse leven daadwerkelijk verandert! God werkt wonderen, ook vandaag! Zou het niet geweldig zijn, als dit goede nieuws weer wordt verkondigd in de Nederlandse kerken?”
Eerder verschenen in: OnderWeg nr. 20, 31 oktober 2015
No comments:
Post a Comment