Osama Al Tamimi (Irak): “Bid, en verkondig Jezus Christus!”

“Als ik kijk naar de kerken in Nederland, dan zie ik zoveel lege kerkgebouwen. Mensen komen er niet meer om te bidden. Maar ook in de kerken die nog wel in gebruik zijn, lijkt het leven vaak te ontbreken. Er komt nog maar een handjevol mensen samen. Of de kerk zit wel vol, maar is naar binnen gekeerd. Ik zie kerken die er niet op lijken uit om zielen te redden!”

Migrantenchristenen houden Nederlandse christenen een spiegel voor in kerkmagazine OnderWeg (GKv/NGK). Deel 3: Osama Al Tamimi (Irak).



Osama en Merna Al Tamimi groeiden beiden op in een sjiitische familie in de Iraakse hoofdstad Baghdad. “Mijn ouders waren gelovige moslims en we leefden volgens de islamitische voorschriften, maar zonder enige druk,” vertelt Osama. “ Ik ben ruimdenkend opgevoed, zonder religieuze of etnische vooroordelen. Er was vrijheid om zelf keuzes te maken, mits we trouw bleven aan de basiswaarden van de islam.”

“De Arabische cultuur heeft veel mooie eigenschappen, zoals gastvrijheid. Maar voor de meeste Arabieren staat ‘Arabier zijn’ gelijk aan ‘moslim zijn’. Als ik nog in Irak had gewoond, was ik nog moslim. Het zou bovendien mijn dood hebben betekend, als ik ‘afvallig’ was geweest. Ik geloof dat God mij naar Nederland heeft gebracht zodat ik Hem zou leren kennen als mijn Heer en mijn Verlosser. Het was op 24 augustus 2012, tijdens een Arabische conferentie in Ambt-Delden, dat mijn leven werd veranderd. In Openbaring 3: 20 zegt de Heer: ‘Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij.’ Dat is wat er die dag gebeurde. Ik heb Jezus Christus binnengelaten in mijn leven. Hij stierf voor mij aan het kruis en Hij is opgestaan uit de dood, zodat ik eeuwig leven zou hebben. Mijn naam staat bijgeschreven in het boek des levens. Dat is zoiets geweldigs!”

“Als ik kijk naar de kerken in Nederland, dan zie ik zoveel lege kerkgebouwen. Mensen komen er niet meer om te bidden. Maar ook in de kerken die nog wel in gebruik zijn, lijkt het leven vaak te ontbreken. Er komt nog maar een handjevol mensen samen. Of de kerk zit wel vol, maar is naar binnen gekeerd. Ik zie kerken die er niet op lijken uit om zielen te redden!”

“Gelukkig zijn er ook kerken waar mensen wel op de knieën gaan in gebed en die wel degelijk missionair zijn. Vaak zijn dat multiculturele kerken, waar migrantenchristenen nieuw leven inblazen en het vuur opnieuw aanwakkeren. Ik zie dat gebeuren in ICF Amersfoort, waar ons gezin gedoopt is en waar vele anderen tot geloof komen. Gelukkig zijn er steeds meer van zulke kerken. Laten we elkaar aanvuren: Bid en verkondig Jezus Christus!”

Eerder verschenen in: OnderWeg nr. 20, 31 oktober 2015