Ik leerde God op een nieuwe manier kennen - Column in Naast

Ze komt na de dienst voor gebed bij ons en stelt zich voor als Barbara. Ik schat haar een jaar of zestig. Ze heeft chronische pijn in haar schouders, die haar enorm beperkt in haar functioneren. Ik vraag wanneer die pijn begonnen is. “Járen geleden,” zegt ze, “ik weet het niet eens meer precies.” We leggen haar de handen op en nodigen Gods Geest uit om werkzaam in ons midden te zijn.

Deze column werd eerder gepubliceerd in Naast (DVN) juli 2019.

In de stilte die we nemen, komt het beeld in me op van een jonge vrouw in een groene galajurk en ik voel verdriet. Ik deel het met Barbara en vraag of dit haar iets zegt. Ze schiet vol. Terwijl de tranen over haar wangen stromen en haar schouders schokken, zegt ze: “Dat is Lucy, mijn dochter. Twaalf jaar geleden had ze haar eindgala voordat ze ging studeren. In haar groene jurk kwam ze bij me en vertelde me dat ze niks meer te maken wilde hebben met Jezus. Ik heb daar zo’n verdriet van en ik bid elke dag voor haar, maar ze heeft afstand van me genomen. Ik realiseer me dat toen ook de pijn in mijn schouders is begonnen.”

Als we doorbidden en doorpraten, wordt duidelijk dat Barbara een groot schuldgevoel met zich meetorst. Ze voelt dat ze als moeder is tekortgeschoten en verantwoordelijk is voor het geloofsverlies van haar dochter. We bidden voor haar verdriet, mogen woorden van bemoediging spreken die de Geest ons ingeeft en ze weet zich hersteld in de liefde van God. En als we onze handen op haar schouders leggen trekt de pijn weg – en komt niet meer terug.

Deze manier van bidden leerde ik van christenen in Kenya, in een tijd dat ik helemaal niet geloofde dat God zó direct betrokken was op ons leven. Ze leerden mij God op een nieuwe manier kennen. Later viel het ook theologisch op z’n plek, door onderwijs van Anglicaanse theologen binnen New Wine Engeland. Inmiddels werk ik als theoloog voor New Wine Nederland en de afgelopen maanden schreef ik nieuw cursusmateriaal voor gebedsministry (de eerste module verscheen onlangs). Ik ben dankbaar voor wat ik mocht leren van Afrikaanse broers en zussen in Christus. Dat we op gezag van Jezus en in de kracht van de Heilige Geest het heil van Gods Koninkrijk aan elkaar mogen bedienen – Gods shalom die doorbreekt in ons gebroken en weerbarstig bestaan.