“We komen hier om onze accu op te laden,” zegt Valsala,
terwijl ze me voorgaat in het gangpad van dit kleine protestantse kerkje in Kerala,
Zuid-India. Het is bomvol - een werveling van kleurige sari’s, geheven handen
en uitbundige Indiase muziek. “Daarna gaan we snel weer terug naar de plekken
waar God ons plaatste in ons dorp, om daar te getuigen van Jezus. Dát is het
eigenlijke kerk-zijn.”
Deze column werd eerder gepubliceerd in Naast (magazine van DVN), mei 2018
Bekering
Die zaterdag laat ze me zien wat ze bedoelt. Ze zijn een
kleine kerkelijke gemeenschap, maar met grote uitwerking in het dorpsleven.
Enkele tientallen kinderen uit arme gezinnen komen elke ochtend naar het kerkje
om te ontbijten, zodat ze niet met lege maag naar school hoeven. Op zaterdag
krijgen ze huiswerkbegeleiding. “De meeste kinderen komen uit hindoe-gezinnen,”
vertelt Valsala, die al negentien jaar leiding geeft aan het kinderwerk. “De
ouders zien dat het voor ons niets uitmaakt of mensen uit een lage kaste komen.
Iedereen is welkom in Jezus’ naam. En als er mensen ziek zijn, dan leggen we
hen de handen op en bidden voor genezing.” Ze wijst op een jonge moeder, die
een paar kinderen helpt bij het afwassen. “Zij was blind toen ze hier vorig
jaar kwam met haar dochtertje, en haar man had haar verlaten. We legden haar de
handen op en ze genas volledig. Vorige maand hebben we haar en haar dochtertje gedoopt.”
Valsala wijst op een andere moeder. “Wanneer we met het team bidden voor het
dorp, laat God ons soms in een beeld zien naar welk huis we moeten gaan. Zo
kwamen we bij haar en haar man terecht. Zij worden komende zondag gedoopt.”
Pinksteren
Later die week ben ik op bezoek op het kantoor van de
bisschop. “We zijn een gewone protestantse kerk, met wortels in de Anglicaanse
kerk” zegt de secretaris van de bisschop, die me hartelijk ontvangt. “Maar
verhalen zoals je die hoorde in dat kerkje, die hoor je veel in ons bisdom. We
zien Gods Geest krachtig aan het werk in ons midden! Pinksteren is voor ons
misschien wel het allerbelangrijkste feest dat we vieren! Weet je, zonder de
voortdurende vervulling met de Heilige Geest zijn we als een airco zonder
stopcontact: het ziet er misschien mooi uit, maar het heeft geen enkele
uitwerking in de omgeving.”
Ronald Westerbeek (47) is oud-kerkplanter (GKv/CGK) en werkt
als theoloog voor de charismatische vernieuwingsbeweging New Wine. Hij schreef
o.m. de gemeentecursussen Feest van het Koninkrijk (2016) en Luisterend bidden:
elkaar opbouwen, troosten en bemoedigen met woorden van God (2017). Info:
www.new-wine.nl.
No comments:
Post a Comment