“Ik ben voor de joden als een jood geworden, voor de Grieken als een Griek – ik ben voor iedereen wel íets geworden, om in elke situatie althans enkelen te redden”, schrijft Paulus aan de Corinthiërs. En zo voelt het wel een beetje, als we na zeven jaar pionieren terugblikken op ICF Amersfoort.
Half december zijn Nienke en ik afgezwaaid als kerkplanters en we gaan genieten van een sabbatsjaar (even geen leidinggevende taken meer in ICF). Na zeven jaar mogen we zegeningen tellen, boven verwachting. Niet één maar twee gemeenten mochten we stichten: Grace Church (2008) en Oase (2011), waar mensen tot geloof komen, gedoopt worden en groeien in navolging en getuigenis. Meer dan 20 nieuwe gelovigen werden gedoopt en ruim 40 christenen zonder kerk vonden bij ons een thuis.
Makkelijk was het meestal niet. Voor het hele
team is het erg herkenbaar als Paulus aan de Filippenzen schrijft dat hij zich
voor hen heeft “ingespannen en afgemat”. Het heeft van ons allemaal veel
inspanning en regelmatig ook offers gevraagd om met elkaar een kerk te worden
waar nieuwkomers zich welkom voelen, en waar ze geholpen worden om te groeien
in geloof en overgave. Sommigen gingen minder werken om zo meer tijd te kunnen
investeren. Anderen stelden hun huis open voor mensen in nood. We verlieten een prettige gemeente, om vanaf
nul te gaan bouwen aan een nieuw sociaal netwerk. Het vergde een omslag in
denken. Niet: ‘Hoe kan de kerk er voor mij zijn?’, maar: ‘Hoe kan ik de ander
dienen en dichter bij Jezus brengen?’ Het is fantastisch om op die manier betrokken
te raken in Gods reddende werk! Maar de inspanning was ook groot, temeer omdat het
aantal medewerkers te klein was – en nog steeds is.
Vrijwel elke kerkplanting kampt met een tekort
aan betrokken en capabele christenen die bereid zijn het zendingsveld op te
stappen en ‘offers’ te brengen. Terwijl de velden wit zijn om te oogsten! Een
VU-onderzoek ( 2012) toonde aan dat de kerkplantingen in de GKv, CGK en NGK
missionair buitengewoon ‘effectief’ zijn: er komen veel meer buitenkerkelijken
tot geloof dan in de bestaande kerken (verhoudingsgewijs meer dan 30 keer zo
veel).
Daarom de vraag: Ken je broers en zussen die
geschikt zijn? De kans is groot dat het mensen zijn die in je bestaande
gemeente moeilijk gemist kunnen worden. Misschien wel ‘de beste krachten’. Maar
zouden we niet bereid zijn ‘offers’ te
brengen, “om althans enkelen te redden”?
Bid voor werkers, kijk om je
heen, naar jezelf, en moedig elkaar aan om stappen te zetten: de velden zijn
wit!
Published in: De Reformatie, nr. 9, January 24 2014.
No comments:
Post a Comment