In het Nieuwe Testament spreekt Jezus soms over het Koninkrijk alsof het al
gekomen is. Zijn wonderen en tekenen getuigen ervan. Op andere momenten zegt
Jezus dat het Koninkrijk pas aan het einde van de tijd aanbreekt, als Hij
opnieuw komt. Tot die tijd geneest niet iedereen, raast het onrecht voort in de
wereld, en zucht en lijdt de schepping. De gemeente van Christus staat volop in
dit spanningsveld.
Deel 3 in een serie van 5 blogs over New Wine en het Koninkrijk van God: wat geloven wij over Jezus, Koninkrijk & Kerk?
[Deze blogs zijn overgenomen uit het eenmalige New Wine-magazine Proef!, die je kunt bestellen via new-wine.nl.]
Als Jezus
opstaat uit de dood, is duidelijk dat het Koninkrijk van God daadwerkelijk is
gekomen: de dood is overwonnen! Maar Israël had verwacht dat alle doden zouden worden opgewekt als
Gods Koninkrijk aanbrak, en dat blijft uit. De wereld lijkt onverminderd in de
greep van het kwaad. De schepping zucht en lijdt nog steeds. Het wordt de
eerste christenen duidelijk dat de komst
van het Koninkrijk op de een of andere manier niet samenvalt met de voleinding van het Koninkrijk.
Paulus brengt
dit in zijn brieven onder woorden als hij spreekt over de “toekomende eeuw”
(het Koninkrijk van God, de nieuwe schepping) die is aangebroken, terwijl de “tegenwoordige
boze eeuw” (waarin de wereld in de greep is van de macht van de zonde en het
kwaad) nog voortduurt. Er opent zich een spanningsvolle “tussentijd”.
Als gemeente
van Christus leven we in de “tussentijd”: de nieuwe tijd is begonnen, terwijl
de tegenwoordige tijd – met alle gebrokenheid en het woeden van het kwaad in de
wereld – nog voortduurt. Soms breekt Gods toekomst opeens verrassend in, als
een voorproefje, een hoopvol teken van wat gaat komen. We leven van de “krachten
van de toekomende eeuw” en proeven nu al van Gods toekomst (Hebreeën 6: 5).
Tegelijk laat die toekomst nog op zich wachten.
Leven in het spanningsveld
In New Wine
willen we volop in dat spanningsveld blijven staan. We strekken ons steeds vol
verwachting uit naar het doorbreken van Gods toekomst – bijvoorbeeld als we in
Jezus’ naam bidden om genezing en herstel, en in Jezus’ naam opstaan tegen
sociaal, economisch of ecologisch onrecht. Tegelijk zijn we niet verbaasd als
die toekomst op zich laat wachten, want we weten dat we leven in een tussentijd
waarin het Koninkrijk nog niet in volheid is aangebroken.
De
Zuid-Afrikaanse theoloog Derek J. Morphew (De
grote doorbraak) schrijft treffend:
‘Christenen die het Koninkrijk
begrijpen, balanceren in hun leven tussen twee werelden en weten nooit wanneer
een heel gewone kerkdienst tot een ultieme ontmoeting wordt, of wanneer een
moment van persoonlijke stille tijd gevuld wordt met de krachten van de
toekomende eeuw. De wereldbeschouwing van het Koninkrijk doet ons voortdurend
openstaan voor tekenen en wonderen en overweldigend ingrijpen van God. Tegelijk
geeft het ons geduld als dingen nog uitblijven. Iedere belofte van God, elk
profetisch woord, elke roeping, elke bediening waarbij we betrokken zijn, is
gekleurd door het mysterie van het Koninkrijk: het wordt steeds uitgesteld door
God en is toch vlak om de hoek. We leven proevend, maar ook nog watertandend; gevuld
en tegelijk nog hongerend; vervuld en tegelijk nog verlangend – we hebben alles
ontvangen en tegelijk hebben we het nog zo hard nodig. Wen er maar aan! Zo zal
het blijven, totdat het allerlaatste moment is aangebroken.’
Zie ook:
- Deel 1: Dochters en zonen van de Vader
- Deel 2: Jezus brengt het Koninkrijk van God
- Visie & kernwaarden van New Wine
-
No comments:
Post a Comment