Bewéég die heupen! - Column in Naast

“Jullie Nederlanders zijn net hersenen op stokjes!” Mama Milly keek meewarig naar mijn onbeholpen dansbewegingen tijdens de aanbidding in onze multiculturele gemeente Grace Church. “Jullie zitten alleen maar in je hoofd. Maar God heeft je ook een lichaam gegeven, pastor! Bewéég die heupen! Voel dat lichaam! Geef je in aanbidding aan God!”

Deze column verscheen eerder in Naast (magazine van zendingsorganisatie DVN), oktober 2019.

Hoewel Mama Milly inmiddels op leeftijd was en versleten knieën had, legde ze op de betere zondagen haar wandelstok resoluut opzij om de gemeente voor te gaan in Afrikaanse dans en aanbidding. Als dat gebeurde, werd de aanbidding voelbaar naar een hoger plan getild. De gemeentezang werd intenser, er werd spontaan gebeden en ik zag hoe mensen bij hun pijn en verdriet kwamen en zich aan God toevertrouwden. Daar kon geen preek tegenop.

Ik kan nog steeds niet dansen zoals Mama Milly dat kon, maar dankzij mijn Afrikaanse broers en zussen kan ik óók niet meer stil blijven staan tijdens de aanbidding.

Toen we afzwaaiden als kerkplanters van Grace Church, raakten we betrokken bij een andere internationale kerkplanting, vanuit de Anglicaanse Kerk. Het was flink wennen aan de erediensten, die behoorlijk traditioneel en ingetogen waren. Toch is er een diepere overeenkomst in de liturgie. Namelijk: je lichaam en alle zintuigen doen helemaal mee:

- Elke zondag vieren we communion: we proeven hostie en wijn en de mystieke gemeenschap met Christus.

- Bij elke hymne gaan we staan.

- Bij elk gebed knielen we.

- Bij elke Schriftlezing staan we uit eerbied voor het spreken van God.

- In de liturgische handelingen is veel te zien.

- Het gebedsteam bidt onder handoplegging met mensen – voelbaar nabij.

- Bij gelegenheid worden mensen gezalfd met geurige olie als teken van de krachtige aanwezigheid van Gods Geest.

Wierook

In mijn eigen stille tijd kniel ik bij het kruis in mijn werkkamer, haal een paar keer diep

adem, voel mijn lijf, en kom tot rust. Ik ontsteek de kaarsen en spreek daarbij de woorden van de geloofsbelijdenis van Nicea uit. Als teken van de aanwezigheid van Gods Geest brand ik wierook – “Veni, Sancte Spiritus… zoals de geur van deze wierook in mijn kleren gaat zitten en de hele dag bij me blijft, doortrek mijn leven vandaag.”

Spiritualiteit

De expressieve spiritualiteit van mijn Afrikaanse broers en zussen en de sacramentele spiritualiteit van de Anglicaanse gemeenschap hebben mijn gereformeerde spiritualiteit verdiept en verrijkt. God gaf me een lichaam en zintuigen en in mijn aanbidding van God mag mijn hele wezen meedoen. “Bewéég die heupen! Voel dat lichaam! Geef je in aanbidding aan God!”