“Jullie Nederlanders zijn net hersenen op
stokjes!” Mama Milly keek meewarig naar mijn onbeholpen dansbewegingen tijdens
de aanbidding in onze multiculturele gemeente Grace Church. “Jullie zitten
alleen maar in je hoofd. Maar God heeft je ook een lichaam gegeven, pastor!
Bewéég die heupen! Voel dat lichaam! Geef je in aanbidding aan God!”
Deze column verscheen eerder in Naast (magazine van zendingsorganisatie DVN), oktober 2019.
Hoewel Mama Milly inmiddels op leeftijd was en
versleten knieën had, legde ze op de betere zondagen haar wandelstok resoluut
opzij om de gemeente voor te gaan in Afrikaanse dans en aanbidding. Als dat
gebeurde, werd de aanbidding voelbaar naar een hoger plan getild. De
gemeentezang werd intenser, er werd spontaan gebeden en ik zag hoe mensen bij
hun pijn en verdriet kwamen en zich aan God toevertrouwden. Daar kon geen preek
tegenop.
Ik kan nog steeds niet dansen zoals Mama Milly dat
kon, maar dankzij mijn Afrikaanse broers en zussen kan ik óók niet meer stil
blijven staan tijdens de aanbidding.
Toen we afzwaaiden als kerkplanters van Grace
Church, raakten we betrokken bij een andere internationale kerkplanting, vanuit
de Anglicaanse Kerk. Het was flink wennen aan de erediensten, die behoorlijk
traditioneel en ingetogen waren. Toch is er een diepere overeenkomst in de
liturgie. Namelijk: je lichaam en alle zintuigen doen helemaal mee:
- Elke zondag vieren we communion: we proeven
hostie en wijn en de mystieke gemeenschap met Christus.
- Bij elke hymne gaan we staan.
- Bij elk gebed knielen we.
- Bij elke Schriftlezing staan we uit
eerbied voor het spreken van God.
- In de liturgische handelingen is veel te zien.
- Het gebedsteam bidt onder handoplegging met mensen – voelbaar nabij.
- Bij
gelegenheid worden mensen gezalfd met geurige olie als teken van de
krachtige aanwezigheid van Gods Geest.
Wierook
In mijn eigen stille tijd kniel ik bij het kruis
in mijn werkkamer, haal een paar keer diep
adem, voel mijn lijf, en kom tot
rust. Ik ontsteek de kaarsen en spreek daarbij de woorden van de
geloofsbelijdenis van Nicea uit. Als teken van de aanwezigheid van Gods Geest
brand ik wierook – “Veni, Sancte Spiritus… zoals de geur van deze wierook in
mijn kleren gaat zitten en de hele dag bij me blijft, doortrek mijn leven
vandaag.”Spiritualiteit
De expressieve spiritualiteit van mijn Afrikaanse
broers en zussen en de sacramentele spiritualiteit van de Anglicaanse
gemeenschap hebben mijn gereformeerde spiritualiteit verdiept en verrijkt. God
gaf me een lichaam en zintuigen en in mijn aanbidding van God mag mijn hele
wezen meedoen. “Bewéég die heupen! Voel dat lichaam! Geef je in aanbidding aan
God!”
No comments:
Post a Comment