In de kerk gaat het om de levende Heer in ons midden, die nog altijd spreekt, werkt, geneest en herstelt!” aldus Ronald Westerbeek. De theoloog benadrukt dat christenen niet lijdzaam hoeven af te wachten tot Jezus terugkomt. Hij blikt vooruit op de zomerconferentie 'God in ons midden' van New Wine.
Waarom is het besef dat God "de levende in ons midden is", belangrijk voor de kerk van Nederland?
“Dat besef is enorm belangrijk, omdat we leven in een wereld vol onrecht, eenzaamheid, haat, geweld en ziekte. Jezus zendt ons als zijn volgelingen in de wereld, net als de Vader hem zond, om het Koninkrijk van God te verkondigen. In de naam van Jezus, en in de kracht van dezelfde Geest die op hem was. Hij zendt ons om het goede nieuws te verkondigen aan de armen, genezing te brengen voor de zieken en bevrijding voor diegenen die gebonden zijn aan de zonde of kwaad. Alleen op deze manier kunnen wij opstaan tegen het onrecht en steunen wij een vol, bloeiend leven.
Nu zal iedere christen dat wel geloven – niemand zal (hoop ik) zeggen dat Jezus tweeduizend jaar geleden het Koninkrijk aanzegde, en dat het Koninkrijk pas komt als Jezus terugkomt, en dat we in de tussentijd maar moeten afwachten wanneer dat moment aanbreekt. Maar in alle eerlijkheid: het gaat in de kerk wel vaak óver God alsof Hij er zelf niet bij is. Alsof Hij niet zelf kan spreken."
Is God nog altijd dezelfde God?
"We doen alsof Hij alleen in de tijd van het Nieuwe Testament tekenen en wonderen gaf op het gebed van zijn gemeente. Verwachten we Gods persoonlijke aanwezigheid in ons midden? Verwachten we dat Hij dezelfde dingen door óns heen wil doen die Hij deed door christenen als Filippus, Ananias, Lydia, Agabus en Barnabas?
Hoe gaaf zou het zijn als mensen op onze huiskringen komen, of in onze samenkomsten op zondag, en dan niet zeggen: “Toffe band hebben jullie”, of “Wat een mooi cursusaanbod heb je”, maar dat ze Gods aanwezigheid ervaren, op hun knieën vallen, en zeggen: “God is hier in jullie midden!”
Waarom is dit besef voor jou zelf zo belangrijk, in je eigen leven?
"Wat ik net zei, over die bezoeker die op z’n knieën valt, klonk misschien heel theoretisch. Zo van: “Ja hoor, prachtig, net als in Korinthe, maar nu even realistisch graag.” Maar het ís realistisch. Ik heb het zien gebeuren toen ik als journalist rondliep in Oost-Afrika. Dat mensen profetische woorden spraken die bezoekers raakten in het hart. Dat zieken werden genezen door handoplegging en gebed. Dat bezoekers op hun knieën vielen en hun leven aan Jezus gaven. Dat heeft mijn leven rigoureus veranderd!
Ik heb het later ook ervaren in andere in kerken in Nederland. Bijvoorbeeld in ICF Amersfoort, de internationale kerk die wij zelf mochten planten vanuit de CGK en GKv. Daar mochten we in een paar jaar tijd meer dan vijftig ex-moslims dopen. Er zijn véél kerken die dit heus wel eens meemaken, of ze nou PKN of NGK of Vineyard zijn.Maar er zijn ook kerken die nooit zoiets meemaken. En ik geloof dat wij hier allemaal nog enorm in kunnen groeien!"
Hoe gaat de New Wine Zomerconferentie daarbij helpen?
“Haha, overschat niet wat een conferentie kan doen. Maar ónderschat het ook niet! De New Wine Zomerconferentie is een plek waar duizenden christenen uit tal van kerken samenkomen om God te aanbidden en zich uit te strekken naar de beloofde kracht en gaven van de Heilige Geest. In de afgelopen jaren werden veel mensen krachtig aangeraakt, genezen en hersteld, of door Gods Geest op een nieuw spoor gezet in hun leven."
Waar wordt dit jaar de focus op gelegd?
"Dit jaar leggen we meer dan ooit de nadruk op het belang van plaatselijke kerken. Het gaat niet om een fijne conferentie, maar om plaatselijke kerken die vol zijn van Gods Geest.
Hoofdspreker is de Zuid-Afrikaanse theoloog Derek Morphew, die je misschien kent van zijn boek De Grote Doorbraak, een klassieker binnen New Wine en de Vineyard-beweging. Derek zal spreken over het Koninkrijk van God en de Geestvervulde kerk: hoe ziet dat eruit, een kerk die het Koninkrijk verkondigt in de kracht van de Heilige Geest?
Ook Wilkin van de Kamp is een van de sprekers op het hoofdpodium: het gebed met
zieken behoort tot de roeping van de plaatselijke kerk, maar hoe dan concreet?
Daarnaast is er een breed aanbod van seminars en trainingen, die allemaal iets laten zien van de betekenis van Gods Koninkrijk voor de missie van de plaatselijke kerk – over sociale en ecologische gerechtigheid, over profetie en genezing, over aanbidding en over politiek."
Waarom is het besef dat God "de levende in ons midden is", belangrijk voor de kerk van Nederland?
“Dat besef is enorm belangrijk, omdat we leven in een wereld vol onrecht, eenzaamheid, haat, geweld en ziekte. Jezus zendt ons als zijn volgelingen in de wereld, net als de Vader hem zond, om het Koninkrijk van God te verkondigen. In de naam van Jezus, en in de kracht van dezelfde Geest die op hem was. Hij zendt ons om het goede nieuws te verkondigen aan de armen, genezing te brengen voor de zieken en bevrijding voor diegenen die gebonden zijn aan de zonde of kwaad. Alleen op deze manier kunnen wij opstaan tegen het onrecht en steunen wij een vol, bloeiend leven.
Dat zijn ontzettend grote
woorden. Dit gaat over dingen die wij helemaal niet kunnen. En dus zijn we
volledig afhankelijk van degene die ons desondanks zendt: de levende God, die
in ons midden is. Hij zal het moeten doen. Maar Hij doet dat door óns heen,
zijn lichaam op aarde.
New Wine is een beweging van kerken, die in dát besef willen leven. Dat plaatselijke geloofsgemeenschappen gezónden zijn door hun Heer, in hun dorpen, buurten en steden, om het Koninkrijk te verkondigen in Jezus’ naam en in de kracht van dezelfde Geest die op hem was.Nu zal iedere christen dat wel geloven – niemand zal (hoop ik) zeggen dat Jezus tweeduizend jaar geleden het Koninkrijk aanzegde, en dat het Koninkrijk pas komt als Jezus terugkomt, en dat we in de tussentijd maar moeten afwachten wanneer dat moment aanbreekt. Maar in alle eerlijkheid: het gaat in de kerk wel vaak óver God alsof Hij er zelf niet bij is. Alsof Hij niet zelf kan spreken."
Is God nog altijd dezelfde God?
"We doen alsof Hij alleen in de tijd van het Nieuwe Testament tekenen en wonderen gaf op het gebed van zijn gemeente. Verwachten we Gods persoonlijke aanwezigheid in ons midden? Verwachten we dat Hij dezelfde dingen door óns heen wil doen die Hij deed door christenen als Filippus, Ananias, Lydia, Agabus en Barnabas?
Hoe gaaf zou het zijn als mensen op onze huiskringen komen, of in onze samenkomsten op zondag, en dan niet zeggen: “Toffe band hebben jullie”, of “Wat een mooi cursusaanbod heb je”, maar dat ze Gods aanwezigheid ervaren, op hun knieën vallen, en zeggen: “God is hier in jullie midden!”
Waarom is dit besef voor jou zelf zo belangrijk, in je eigen leven?
"Wat ik net zei, over die bezoeker die op z’n knieën valt, klonk misschien heel theoretisch. Zo van: “Ja hoor, prachtig, net als in Korinthe, maar nu even realistisch graag.” Maar het ís realistisch. Ik heb het zien gebeuren toen ik als journalist rondliep in Oost-Afrika. Dat mensen profetische woorden spraken die bezoekers raakten in het hart. Dat zieken werden genezen door handoplegging en gebed. Dat bezoekers op hun knieën vielen en hun leven aan Jezus gaven. Dat heeft mijn leven rigoureus veranderd!
Ik heb het later ook ervaren in andere in kerken in Nederland. Bijvoorbeeld in ICF Amersfoort, de internationale kerk die wij zelf mochten planten vanuit de CGK en GKv. Daar mochten we in een paar jaar tijd meer dan vijftig ex-moslims dopen. Er zijn véél kerken die dit heus wel eens meemaken, of ze nou PKN of NGK of Vineyard zijn.Maar er zijn ook kerken die nooit zoiets meemaken. En ik geloof dat wij hier allemaal nog enorm in kunnen groeien!"
Hoe gaat de New Wine Zomerconferentie daarbij helpen?
“Haha, overschat niet wat een conferentie kan doen. Maar ónderschat het ook niet! De New Wine Zomerconferentie is een plek waar duizenden christenen uit tal van kerken samenkomen om God te aanbidden en zich uit te strekken naar de beloofde kracht en gaven van de Heilige Geest. In de afgelopen jaren werden veel mensen krachtig aangeraakt, genezen en hersteld, of door Gods Geest op een nieuw spoor gezet in hun leven."
Waar wordt dit jaar de focus op gelegd?
Hoofdspreker is de Zuid-Afrikaanse theoloog Derek Morphew, die je misschien kent van zijn boek De Grote Doorbraak, een klassieker binnen New Wine en de Vineyard-beweging. Derek zal spreken over het Koninkrijk van God en de Geestvervulde kerk: hoe ziet dat eruit, een kerk die het Koninkrijk verkondigt in de kracht van de Heilige Geest?
Ook Wilkin van de Kamp is een van de sprekers op het hoofdpodium: het gebed met
Daarnaast is er een breed aanbod van seminars en trainingen, die allemaal iets laten zien van de betekenis van Gods Koninkrijk voor de missie van de plaatselijke kerk – over sociale en ecologische gerechtigheid, over profetie en genezing, over aanbidding en over politiek."
Denk je niet dat er heel veel mensen in Nederland wel in God geloven, maar Hem niet aantoonbaar zien werken, genezen en herstellen?
“Zeker, en je hoort mij niet zeggen dat we als christenen mogen verwachten dat we een leven leiden van alleen maar genezingen en overwinningen, “als we maar geloof hebben.” Laten we hier in het Westen niet vergeten dat de meeste van onze broers en zussen in het geloof leven in situaties van extreme armoede, van geloofsvervolging, van economisch en politiek onrecht. En ook als we genezing meemaken op gebed, is dat maar voorlopig. Jezus zelf beloofde dat zijn volgelingen de bijzondere kracht van de Heilige Geest zouden ervaren en dat hun verkondiging van het Koninkrijk hand in hand zou gaan met wonderen en tekenen. Maar hij waarschuwde ook dat zijn volgelingen “niet meer zijn dan hun meester”, en verdrukking en vervolging zouden meemaken, hun leven zouden verliezen, strijd zouden zien. De apostel Paulus – de man die meemaakte dat zieken genazen onder zijn handoplegging, en dat doden werden opgewekt op zijn gebed – spreekt in één adem over ons “leven door de Geest” én het gegeven dat de schepping nog zucht en wacht op haar uiteindelijke verlossing. We lijden, we worden ziek, we sterven. We maken mee dat Gods toekomst nú al inbreekt, zegt Paulus, maar tegelijk is het nog toekomst. We leven in de “tussentijd”: we proeven nu al van Gods toekomst, maar vaak blijft het ook nog watertanden: reikhalzend uitzien naar wat komen gaat als Jezus komt."
Ergens naar uitkijken blijft toch altijd een beetje spannend?
"We hoeven niet verbaasd of ontgoocheld te zijn als we géén genezing zien op ons gebed, als onrecht blíjft voortwoeden in de wereld, als we naast ervaringen van Gods aanwezigheid óók worstelen met ervaringen van Gods verborgenheid… en tegelijk is dat iets waar we nooit genoegen mee moeten nemen! Jezus leert ons te bidden: “Vader, laat uw wil gedaan worden op aarde, laat uw Koninkrijk komen!” Hij leert ons dat we er bij God op mogen aandringen dat zijn heil doorbreekt op aarde – zijn genezing, zijn herstel zijn heelheid voor de hele schepping. Dat “brood” dat wij nodig hebben om te leven, “Vader geef ons dat vandáág!”
De vraag is: verwáchten we dat God zijn toekomst wil laten doorbreken in ons leven? Strekken we ons ernaar uit? Dringen we er bij God op aan, pleiten we op zijn beloften? En: zijn wij beschikbaar voor wat God door óns heen wil doen in zijn wereld? Openen wij ons voor de vervulling met de kracht van Gods Geest? Streven wij naar de gaven van de Geest? Leggen wij zieken de handen op in Jezus’ naam? Petrus wist heel goed dat het onmogelijk is om op water te lopen, maar in gehoorzaamheid stapte hij desondanks overboord. Doen wij dat ook?”
Hoe kun je als christen, maar ook als kerk meer gaan ervaren als Iemand die spreekt, werkt, geneest en herstelt?
“Als Petrus op zijn nuchtere verstand had vertrouwd, was hij natuurlijk nooit overboord gestapt. Dan zou hij gelooft hebben dat Jezus natúúrlijk over water kon lopen – Hij is immers de Zoon van God – maar hij zou niet ervaren hebben dat hijzelf óók over water kon lopen. Ik blijf zelf vaak in mijn bootje zitten. De momenten dat ik wél uit mijn bootje stap, in het vertrouwen dat Jezus het onmogelijke kan doen, zijn de momenten dat ik ervaar dat God werkelijk geneest, herstelt en spreekt – ook door mij heen. Altijd? Nee, heel vaak zie ik dat niet. Maar als ik in mijn bootje blijf zitten, zie ik het überhaupt niet gebeuren in mijn leven.
Kortom, durf uit je bootje te stappen. En als je dan kopje onder gaat, vertrouw erop dat Jezus je hand grijpt. Nu preek ik ook tegen mezelf, hoor.”
Wat missen we als kerk wanneer we God niet zo zien bewegen?
“De vraag is niet zozeer wat wíj missen, maar wat de wereld mist. Jezus zendt zijn volgelingen in de wereld, zoals de Vader hém zond, om het begin van Gods nieuwe wereld te zijn Dat is de voorbode van Gods toekomst. Ofwel: een plaats en een beweging waar God gevonden kan worden en waar nú al iets geproefd mag worden van zijn toekomst die inbreekt. Waar vrede doorbreekt. Waar recht wordt gedaan. Waar vrijheid is. Waar mensen herstellen en genezen. Wat gaat aan ons voorbij als de kerk niet zo’n plek is? Ons doel."
En wat mis je dan daar als individu?
“God schiep ons om - met Hem en namens Hem - te zorgen voor zijn schepping, zodat het leven tot bloei zou komen. Dat is nog steeds Gods bedoeling voor jou, voor mij. Jezus kwam om af te rekenen met de zonde en om ons te herstellen in ons doel. Natúúrlijk kiest God ervoor om zijn nieuwe wereld te brengen door jou en mij héén. Of dat nu in de politiek is, in je werk als leerkracht, of in de dienst van genezing en bevrijding. Je mag daarin de kracht en de gaven van de Geest verwachten en ervaren."
Verlangt niet iedere christen om God te zien spreken, werken en genezen? Je zou kunnen zeggen dat wij daar zelf geen invloed op hebben. Of toch wel?
“Het is verdrietig als christenen een soort “inshallah-geloof” hebben, zo van: de mens wikt, maar God beschikt. Ofwel: je kunt wel iets willen, maar God gaat toch zijn ondoorgrondelijke gang, geen idee wat Híj wil…
“Zeker, en je hoort mij niet zeggen dat we als christenen mogen verwachten dat we een leven leiden van alleen maar genezingen en overwinningen, “als we maar geloof hebben.” Laten we hier in het Westen niet vergeten dat de meeste van onze broers en zussen in het geloof leven in situaties van extreme armoede, van geloofsvervolging, van economisch en politiek onrecht. En ook als we genezing meemaken op gebed, is dat maar voorlopig. Jezus zelf beloofde dat zijn volgelingen de bijzondere kracht van de Heilige Geest zouden ervaren en dat hun verkondiging van het Koninkrijk hand in hand zou gaan met wonderen en tekenen. Maar hij waarschuwde ook dat zijn volgelingen “niet meer zijn dan hun meester”, en verdrukking en vervolging zouden meemaken, hun leven zouden verliezen, strijd zouden zien. De apostel Paulus – de man die meemaakte dat zieken genazen onder zijn handoplegging, en dat doden werden opgewekt op zijn gebed – spreekt in één adem over ons “leven door de Geest” én het gegeven dat de schepping nog zucht en wacht op haar uiteindelijke verlossing. We lijden, we worden ziek, we sterven. We maken mee dat Gods toekomst nú al inbreekt, zegt Paulus, maar tegelijk is het nog toekomst. We leven in de “tussentijd”: we proeven nu al van Gods toekomst, maar vaak blijft het ook nog watertanden: reikhalzend uitzien naar wat komen gaat als Jezus komt."
Ergens naar uitkijken blijft toch altijd een beetje spannend?
"We hoeven niet verbaasd of ontgoocheld te zijn als we géén genezing zien op ons gebed, als onrecht blíjft voortwoeden in de wereld, als we naast ervaringen van Gods aanwezigheid óók worstelen met ervaringen van Gods verborgenheid… en tegelijk is dat iets waar we nooit genoegen mee moeten nemen! Jezus leert ons te bidden: “Vader, laat uw wil gedaan worden op aarde, laat uw Koninkrijk komen!” Hij leert ons dat we er bij God op mogen aandringen dat zijn heil doorbreekt op aarde – zijn genezing, zijn herstel zijn heelheid voor de hele schepping. Dat “brood” dat wij nodig hebben om te leven, “Vader geef ons dat vandáág!”
De vraag is: verwáchten we dat God zijn toekomst wil laten doorbreken in ons leven? Strekken we ons ernaar uit? Dringen we er bij God op aan, pleiten we op zijn beloften? En: zijn wij beschikbaar voor wat God door óns heen wil doen in zijn wereld? Openen wij ons voor de vervulling met de kracht van Gods Geest? Streven wij naar de gaven van de Geest? Leggen wij zieken de handen op in Jezus’ naam? Petrus wist heel goed dat het onmogelijk is om op water te lopen, maar in gehoorzaamheid stapte hij desondanks overboord. Doen wij dat ook?”
Hoe kun je als christen, maar ook als kerk meer gaan ervaren als Iemand die spreekt, werkt, geneest en herstelt?
“Als Petrus op zijn nuchtere verstand had vertrouwd, was hij natuurlijk nooit overboord gestapt. Dan zou hij gelooft hebben dat Jezus natúúrlijk over water kon lopen – Hij is immers de Zoon van God – maar hij zou niet ervaren hebben dat hijzelf óók over water kon lopen. Ik blijf zelf vaak in mijn bootje zitten. De momenten dat ik wél uit mijn bootje stap, in het vertrouwen dat Jezus het onmogelijke kan doen, zijn de momenten dat ik ervaar dat God werkelijk geneest, herstelt en spreekt – ook door mij heen. Altijd? Nee, heel vaak zie ik dat niet. Maar als ik in mijn bootje blijf zitten, zie ik het überhaupt niet gebeuren in mijn leven.
Kortom, durf uit je bootje te stappen. En als je dan kopje onder gaat, vertrouw erop dat Jezus je hand grijpt. Nu preek ik ook tegen mezelf, hoor.”
Wat missen we als kerk wanneer we God niet zo zien bewegen?
“De vraag is niet zozeer wat wíj missen, maar wat de wereld mist. Jezus zendt zijn volgelingen in de wereld, zoals de Vader hém zond, om het begin van Gods nieuwe wereld te zijn Dat is de voorbode van Gods toekomst. Ofwel: een plaats en een beweging waar God gevonden kan worden en waar nú al iets geproefd mag worden van zijn toekomst die inbreekt. Waar vrede doorbreekt. Waar recht wordt gedaan. Waar vrijheid is. Waar mensen herstellen en genezen. Wat gaat aan ons voorbij als de kerk niet zo’n plek is? Ons doel."
En wat mis je dan daar als individu?
“God schiep ons om - met Hem en namens Hem - te zorgen voor zijn schepping, zodat het leven tot bloei zou komen. Dat is nog steeds Gods bedoeling voor jou, voor mij. Jezus kwam om af te rekenen met de zonde en om ons te herstellen in ons doel. Natúúrlijk kiest God ervoor om zijn nieuwe wereld te brengen door jou en mij héén. Of dat nu in de politiek is, in je werk als leerkracht, of in de dienst van genezing en bevrijding. Je mag daarin de kracht en de gaven van de Geest verwachten en ervaren."
Verlangt niet iedere christen om God te zien spreken, werken en genezen? Je zou kunnen zeggen dat wij daar zelf geen invloed op hebben. Of toch wel?
“Het is verdrietig als christenen een soort “inshallah-geloof” hebben, zo van: de mens wikt, maar God beschikt. Ofwel: je kunt wel iets willen, maar God gaat toch zijn ondoorgrondelijke gang, geen idee wat Híj wil…
God hééft laten zien wat zijn wil is: in Jezus en in zijn bediening. God wíl vrede, recht, genezing en herstel voor mensen en voor zijn hele schepping. Daarom zegt Jezus: ‘Ik ben gekomen om het leven te brengen in al zijn volheid!” (Johannes 10: 10). En hij zendt ons uit om zijn missie voort te zetten op aarde – in zijn naam en in de kracht van dezelfde Geest die op hem was.
Jezus laat ons nog iets zien. Namelijk hóe wij zijn missie moeten voortzetten: in volkomen afhankelijkheid van God. Bij alles wat hij deed, keek en luisterde Jezus naar zijn Vader: “Vader, wat bent U hier aan het doen? Hoe wilt U dat ik daarbij aansluit? Welke woorden mag ik namens u spreken? Wat mag ik hier doen?” In het evangelie van Johannes lezen hoe Jezus over zichzelf zegt dat hij niks kan doen wat hij de Vader niet zien doen, en dat de woorden die hij spreekt, de woorden van de Vader zijn. Opnieuw: wij zijn niet meer dan onze Meester. Wij hebben de Geest niet in onze zak, wij hebben niet de beschikking over wonderen en krachten. Maar we mogen het voorbeeld van Jezus volgen: kijken naar wat de Vader aan het doen is, luisteren naar zijn stem, de leiding van de Geest volgen in hele concrete situaties.”
Hoe heb je dit in je eigen leven gezien?
“Een jaar of twintig geleden kwam een man bij me die langdurig extreme hoofdpijn had, met de vraag of ik voor hem wilde bidden. Ik had geen idee wat ik moest doen. Ik had ook nog nooit voor genezing gebeden. Dus ik vroeg zachtjes: “Vader, wat wilt U hier doen?” Ik weet niet hoe ik erbij kwam om dat te bidden. En voor het eerst hoorde ik God heel duidelijk spreken. “Ik wil hem genezen. Je mag je handen op zijn hoofd leggen en genezing uitspreken.” Ik legde mijn handen op zijn hoofd, sprak in Jezus’ naam genezing uit, en de hoofdpijn trok onmiddellijk weg.
Dat was een totaal nieuwe ervaring voor me. Zowel het horen van Gods stem, als de genezing op mijn gebed. Het veranderde mijn Godsbeeld en mijn wereldbeeld volledig. En ik zeg er meteen bij: ik heb daarna niet heel vaak ervaren dat God zó duidelijk spreekt, en zelden dat God zo duidelijk maakte dat Hij op dat moment wil genezen. Maar ik heb Gods stem wel beter leren herkennen, en vaak als ik bid, versta ik zijn stem. Vaak laat God zien dat Hij erbij is, en soms ook wat Hij op dat moment in mij, of door mij heen, wil doen. Tegelijk is er ook de ervaring die Paulus beschrijft: ons kennen is onvolkomen en ons profeteren gebrekkig, we zien nog als door een wazige spiegel.
Soms zijn er ook hele perioden waarin ik nauwelijks iets ervaar van Gods spreken of bijzondere aanwezigheid. Dan verlang ik naar Gods aanraking, zoals planten in de woestijn hunkeren naar regen, zodat ze kunnen bloeien. Tegelijk heb ik deze perioden leren koesteren als een tijd waarin God mij dieper laat wortelen, en waarin Hij zowel mijn vertrouwen laat groeien als mijn hunkering naar zijn toekomst.”
De hoofdspreker is Derek Morphew. Wat vind je zo geweldig aan zijn manier van onderwijzen?
“Dat beeld dat ik zojuist gebruikte – we proeven nu al, maar we watertanden ook nog – dat komt uit zijn boek De grote doorbraak. Ik vind dat een fantastische beeldspraak. Het “reeds” en “nog niet” van het Koninkrijk – het is er al wel, maar ook nog niet – klinkt zo snel als een statisch schema. Waarbij we al snel een dikke streep zetten onder het “nog niet”, alsof we maar vooral moeten berusten dat we het Koninkrijk vaak nog niet zien doorbreken. Maar nee: we watertanden! We hebben ervan geproefd, we ruiken het, en we zien reikhalzend uit naar méér!
Derek is inmiddels 65, en een gerespecteerd academisch theoloog. Hij geeft al jaren leiding aan het Vineyard Institute en houdt van gedegen bijbels onderwijs. Maar hij is ook iemand die watertandt! Die elk moment lijkt te verwáchten dat God zijn toekomst laat inbreken. “Je weet nooit”, zegt hij, “wanneer een gewone kerkdienst opeens veranderd in een bijzondere ontmoeting met God!” Die geestelijke openheid, van moment tot moment, daar leer ik van.”
'God in ons midden' is het thema van de New Wine Zomerconferentie 2017. Hoofdspreker is dit jaar Derek Morphew. Klik hier voor meer informatie.http://zomerconferentie.new-wine.nl/nieuws/nieuws/165-thema-2017-god-in-ons-midden
Jezus laat ons nog iets zien. Namelijk hóe wij zijn missie moeten voortzetten: in volkomen afhankelijkheid van God. Bij alles wat hij deed, keek en luisterde Jezus naar zijn Vader: “Vader, wat bent U hier aan het doen? Hoe wilt U dat ik daarbij aansluit? Welke woorden mag ik namens u spreken? Wat mag ik hier doen?” In het evangelie van Johannes lezen hoe Jezus over zichzelf zegt dat hij niks kan doen wat hij de Vader niet zien doen, en dat de woorden die hij spreekt, de woorden van de Vader zijn. Opnieuw: wij zijn niet meer dan onze Meester. Wij hebben de Geest niet in onze zak, wij hebben niet de beschikking over wonderen en krachten. Maar we mogen het voorbeeld van Jezus volgen: kijken naar wat de Vader aan het doen is, luisteren naar zijn stem, de leiding van de Geest volgen in hele concrete situaties.”
Hoe heb je dit in je eigen leven gezien?
“Een jaar of twintig geleden kwam een man bij me die langdurig extreme hoofdpijn had, met de vraag of ik voor hem wilde bidden. Ik had geen idee wat ik moest doen. Ik had ook nog nooit voor genezing gebeden. Dus ik vroeg zachtjes: “Vader, wat wilt U hier doen?” Ik weet niet hoe ik erbij kwam om dat te bidden. En voor het eerst hoorde ik God heel duidelijk spreken. “Ik wil hem genezen. Je mag je handen op zijn hoofd leggen en genezing uitspreken.” Ik legde mijn handen op zijn hoofd, sprak in Jezus’ naam genezing uit, en de hoofdpijn trok onmiddellijk weg.
Dat was een totaal nieuwe ervaring voor me. Zowel het horen van Gods stem, als de genezing op mijn gebed. Het veranderde mijn Godsbeeld en mijn wereldbeeld volledig. En ik zeg er meteen bij: ik heb daarna niet heel vaak ervaren dat God zó duidelijk spreekt, en zelden dat God zo duidelijk maakte dat Hij op dat moment wil genezen. Maar ik heb Gods stem wel beter leren herkennen, en vaak als ik bid, versta ik zijn stem. Vaak laat God zien dat Hij erbij is, en soms ook wat Hij op dat moment in mij, of door mij heen, wil doen. Tegelijk is er ook de ervaring die Paulus beschrijft: ons kennen is onvolkomen en ons profeteren gebrekkig, we zien nog als door een wazige spiegel.
Soms zijn er ook hele perioden waarin ik nauwelijks iets ervaar van Gods spreken of bijzondere aanwezigheid. Dan verlang ik naar Gods aanraking, zoals planten in de woestijn hunkeren naar regen, zodat ze kunnen bloeien. Tegelijk heb ik deze perioden leren koesteren als een tijd waarin God mij dieper laat wortelen, en waarin Hij zowel mijn vertrouwen laat groeien als mijn hunkering naar zijn toekomst.”
De hoofdspreker is Derek Morphew. Wat vind je zo geweldig aan zijn manier van onderwijzen?
“Dat beeld dat ik zojuist gebruikte – we proeven nu al, maar we watertanden ook nog – dat komt uit zijn boek De grote doorbraak. Ik vind dat een fantastische beeldspraak. Het “reeds” en “nog niet” van het Koninkrijk – het is er al wel, maar ook nog niet – klinkt zo snel als een statisch schema. Waarbij we al snel een dikke streep zetten onder het “nog niet”, alsof we maar vooral moeten berusten dat we het Koninkrijk vaak nog niet zien doorbreken. Maar nee: we watertanden! We hebben ervan geproefd, we ruiken het, en we zien reikhalzend uit naar méér!
Derek is inmiddels 65, en een gerespecteerd academisch theoloog. Hij geeft al jaren leiding aan het Vineyard Institute en houdt van gedegen bijbels onderwijs. Maar hij is ook iemand die watertandt! Die elk moment lijkt te verwáchten dat God zijn toekomst laat inbreken. “Je weet nooit”, zegt hij, “wanneer een gewone kerkdienst opeens veranderd in een bijzondere ontmoeting met God!” Die geestelijke openheid, van moment tot moment, daar leer ik van.”
'God in ons midden' is het thema van de New Wine Zomerconferentie 2017. Hoofdspreker is dit jaar Derek Morphew. Klik hier voor meer informatie.http://zomerconferentie.new-wine.nl/nieuws/nieuws/165-thema-2017-god-in-ons-midden
No comments:
Post a Comment