Studiedag aan de TUU over Proeven en watertanden

Op maandag 27 oktober houdt de Theologische Universiteit Utrecht (TUU) een studiedag n.a.v. mijn boek Proeven en watertanden, over een aardse spiritualiteit en charismatische vernieuwing. Sprekers zijn Miranda Klaver, Hans Burger en ikzelf. Margriet Westers leidt de dag.

's Middags zijn er seminars van Jolanda Aantjes (over gebedsministry) en Agnes Huizenga (gebedspastoraat) en Nikolaas Sintobin (geestelijke begeleiding). Ook is er een Q&A met docenten van de nascholingscursus Charismatische vernieuwing.

Op deze studiedag verdiep je je in de verwevenheid van charismatische spiritualiteit met het aardse van het bestaan. Je verkent charismatisch geloven als een manier van geloven, gericht op God die spreekt in ons hele wezen, in het lichaam, de zintuigen, de schepping. Charismatische spiritualiteit gaat dan over onderscheidingsvermogen, aandachtige verwachting, en geworteld leven. Daarbinnen kunnen zowel ervaringen van Gods heling en doorbraak als ervaringen van gebrokenheid en lijden een vindplaats van geloof worden, waarin God nabij kan zijn.

Proeven en watertanden wordt gebruikt in de nascholingscursus Charismatische Vernieuwing die de Theologische Universiteit Utrecht, de Protestantse Theologische Universiteit en New Wine gezamenlijk aanbieden in het voorjaar van 2026.

Op de website van Permanente Educatie Predikanten (PEP) kun je meer lezen over de studiedag op 27 oktober. Je kunt je er ook vast aanmelden.

Een taxonomie van pentecostale en charismatische vernieuwing

Charismatisch christendom kent talloze verschijningsvormen. De onderlinge verschillen – sociaal, politiek, maar ook theologisch – zijn groot. Willen we zinvol reflecteren, dan moeten we onderscheiden.

Daarom schreef ik een taxonomie van charismatisch christendom: een overzicht in hoofdstromen, op grond van theologische verwantschap. Deze taxonomie is als eerste hoofdstuk opgenomen in Proeven en watertanden. 

Dit verduidelijkt ook mijn eigen theologische positie. Waar in het brede speelveld van pentecostale en charismatische vernieuwing plaats ik de theologie van het Koninkrijk zoals ik die uitwerk?

In deze blog geef ik een beknopte introductie van mijn taxonomie van charismatisch christendom.

Uit het scriptorium: De geur van koeienlijven en kruidig gras

De stilte die neerdaalt over de weilanden, aan het einde van een zomermiddag. Alleen het gezoem van insecten en het geluid van de grazende koeien. Als in de verte het gepruttel klinkt van de trekker van boer Frits, steken ze hun kop op en lopen vast in de richting van de melkmachine onder de knotwilgen.

Frits kent zijn koeien en hun karakters, alle achtentwintig. “Berta doet net zo chagrijnig als haar moeder, maar als je ze een tijdje achter de oren aait voordat je gaat melken, vinden ze alles best,” leert hij mij, zijn buurjochie van acht. Frits is een soort opa voor me, ik mag hem altijd komen helpen. De geur van koeienlijven en kruidig gras in de namiddagzon, de eerste melk die je met de hand melkt, een natte snuit die zachtjes in je hand wordt gedrukt – als mijn herinneringen ooit schimmig worden en achterwaarts verdwijnen, zijn dit de dingen die ik nog weet.

OnderWeg: Groeien in opmerkzaam leven

In zijn vertrouwelijke omgang spreekt God niet alleen ons hoofd aan, maar ons hele wezen: ons lichaam en alle zintuigen, onze affecties en emoties, onze gedachten en gevoelens, alles doet mee. Wat nemen we waar – wat voelen we, ruiken we, horen we, zien we, proeven we? Welke emoties worden aangeraakt, welke energie voelen we in ons lijf? Hoe is God hierin aanwezig?

Je zou kunnen zeggen: onze lichaam en onze zintuigen zijn een antenne en klankkast voor de heilige Geest.

Op uitnodiging van kerkelijk magazine OnderWeg schreef ik een artikel over het oefenen van onze spirituele zintuigen.

Uit het scriptorium: Wat wilde aardbeien ons leren

In de bosrand achter onze boerderij groeiden wilde aardbeien en ik wist precies waar. In mei sprongen de witte bloempjes tevoorschijn tussen de dorre bladeren en het mos, en een week of zes later kon je voorzichtig de eerste aardbeien plukken en in je mond stoppen. Het eerste jaar, ik was zes, heb ik spontaan "dankjewel" gezegd tegen de bosaardbeien en het bos. Het was alsof ik een cadeautje kreeg.